Weg met de subsidies!

In de afgelopen jaren heb ik in verschillende projecten met subsidies van (semi)overheden gewerkt. Ook had ik enkele keren het genoegen om subsidie-aanvragen in het kader van Europese AAL-projecten te mogen beoordelen. Daardoor is langzamerhand bij mij de vraag opgekomen: stimuleert of belemmert subsidie een traject op een duurzame manier?

Wikipedia maakt al in haar definitie van subsidies het volgende onderscheid:

• Subsidie: een tijdelijke bijdrage van de overheid of een non-commerciële organisatie ten behoeve van het starten, dan wel een permanente bijdrage voor het uitvoeren van een activiteit waarvan het economische belang niet direct voor de hand ligt;
• Investeringspremie: idem, waarbij het economisch belang wel voor de hand ligt.

Op dat laatste gebied bestaan er al vele initiatieven, zoals Holland Venture en Health Innovations in Nederland, Health Startup Europe in België en onlangs (in navolging op KickStarter die projecten op het gebied van zorg en welzijn niet toestaat) crowdfunder MedStartr in de VS (en zo zijn er nog 240.000 andere bedrijven die te vinden zijn als je zoekt op "Health Investor"). Ondanks al die investeerders wordt, volgens Skipr, slechts een fractie van de circa één tot anderhalf miljard euro die investeringsmaatschappijen en zorgverzekeraars beschikbaar hebben voor zorginnovatie daadwerkelijk geïnvesteerd.

Wat mij daarbij aantrekt is dat er mensen zijn die hun ziel en zaligheid én huis in de waagschaal stellen omdat ze geloven in een door hen ontwikkelde innovatie. Dat is vaak nét een stapje verder dan het aanvragen van een subsidie, hoe hard men daar ook voor en mee werkt. Toen mij dan ook het bericht bereikte dat Avery, van huis uit een bedrijf dat actief is (was) in kantoorartikelen, de overstap gemaakt had naar de gezondheidszorg, kon ik het niet nalaten voor De Eerstelijns onderstaande column te schrijven. Doordat ik toen nog geen mooie pleister van Avery kon laten zien, heb ik er een van iRythm geleend...

de Eerstelijns Juli 2012

View more documents from Jeroen Cornelissen

Tekst