In landen waar een afweging gemaakt kan worden tussen vast en mobiel wordt niet zozeer gediscussieerd over 'of', maar 'hoe'. Natuurlijk gaat het dan over apparaten en applicaties, maar de laatste tijd ook meer en meer over de juridische kant: wie kun je aanspreken als er iets fout gaat: 'Wie is verantwoordelijk als data onderweg verloren gaat, of niet aankomt in een kritieke situatie?' (Bamigboye) Daarnaast spelen ook heel praktische vragen een rol (ik heb ze in eerdere berichten al aangetipt): wie adviseert gebruikers (end-users) en wie wie staat hen bij als een apparaat hapert? Veel wordt verwacht van operators van mobiele telefonie, omdat dit vragen zijn waarmee zij al vertrouwd zijn.
Verder lezen in enkele actuele rapporten over mHealth?
1. CHCF: How Smartphones Are Changing Health Care for Consumers and Providers
2. IFTF: Institute for the Future’s Booting Up Mobile Health: From Medical Mainframe to Distributed Intelligence
3. UNF: mHealth for Development: The Opportunity of Mobile Technology for Healthcare in the Developing World
4. FCC: FCC’s National Broadband Plan (--> Healthcare, Chapter 10)
5. Tripple Tree: Wireless & Mobile Health, a Triple Tree Industry Analysis
6. CSMG: mHealth: Taking the Pulse
En The Economist voorspelt: When your carpet calls your doctor; The coming convergence of wireless communications, social networking and medicine will transform health care. Ach, zo veel voorspellingen zijn al niet uitgekomen - deze dan wel? Wat is er toch voor nodig om mainstream te worden waardoor de kosten en daarmee de drempel om de talloze toepassingen te gaan gebruiken, dalen? Misschien wel een vader die ontdekte dat zijn zoon van vier jaar zich voor z'n glucosemeter schaamde: hij maakte Bayer enthousiast om een glucosemeter voor de Nintendo DS uit te brengen. Zo wordt een probleem een kans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten