Medicatietrouw

Medicatietrouw (of: therapietrouw) drijft artsen tot waanzin. Want hoe kan het bestaan dat zieke mensen die vragen geholpen te worden zich vervolgens niet houden aan de geboden oplossing? Dit is toch volstrekt onlogisch?

De medicatietrouw ligt op ongeveer 50%. Na een jaar chronisch ziek zijn kan dit zelfs minder worden dan 30%. Gelukkig is er echter een bedrijf (Novartis) opgestaan die hier een technische oplossing voor heeft gevonden: stop een chip in de pillen en registreer zo of ze worden ingenomen; een draadloze verbinding laat weten hoe de medicatietrouw is. Geniaal, toch?

Er zwerven rondom de aarde al duizenden stukken electronisch afval van raketten en satelieten. Als bovenstaand plan wordt doorgevoerd (de eerste proeven zijn al genomen. Succesvol!) kan ons lichaam dezelfde kenmerken gaan vertonen als het heelal. Och, daar zal ook wel weer een oplossing voor gevonden worden, dus waar maak ik me druk om?

Waar ik me zorgen om maak is dat we maar niet begrijpen waarom mensen niet doen wat het beste voor hen is. Roken, drinken, drugs, niet medicijnen innemen, te weinig bewegen: dat zou toch anders moeten? Klopt, maar dat is het niet - let's face the facts!

Mensen tenderen naar 'morgen' als het gaat om veranderingen. 'Ik slik nu al 8 maanden dat medicijn, ik zie geen verandering, ik stop er maar mee'. En dan?

De te beantwoorden vraag is: wat brengt mensen tot verandering? Het antwoord van Clayton Christensen is: geld. Beloon nieuw gedrag niet met het vooruitzicht op gezondheid of stabilisatie van de huidige situatie, maar met geld. Ik weet: dat klinkt koud en zakelijk - maar wat is er op tegen als dat werkt?

Het boek kost maar € 29 (of veel minder in het buitenland), eenmalig. Dat kun je van de 'Chip in the pill' zeker niet zeggen.