maandag 14 april 2014

Ongemerkt altijd en overal meten

Elke dag van de week rollen nieuwe lichaamssensoren van een productieband, met name in Azië en Amerika. Het gaat meestal om eenvoudige en relatief goedkope apparaten die de meest uiteenlopende metingen verrichten. Welke rode draden lopen er door deze berg van stappentellers, hartslagmeters en weegschalen?

Op de eerste plaats valt de losbandigheid op. Het lijkt wel of de uitvinders alles maken omdat het nu eenmaal kan: een overzicht met meer dan 650 apparaten tref je hier aan. Elke dag een nieuwe sensor – de ruim 40.000 medische apps niet meegerekend. Investeerders doen kwistig mee en ondersteunen vriend en vijand, in de wetenschap dat wie met hagel schiet, altijd wel iets raakt. Want dát deze sensoren een grootse toekomst wacht, staat als een paal boven water. Na meerdere jaren dit gevolgd te hebben, valt mij op dat er op twee manieren consolidatie plaatsvindt: van de ene kant kopen bedrijven elkaar op, van de andere kant verbreden fabrikanten hun aanbod. Zoals Fitbit, dat naast stappentellers nu ook weegschalen maakt. Ik tel in mijn overzicht nu al bijna 90 verschillende stappentellers en het einde is niet in zicht. Elke leverancier hoor ik denken: “mijn buurman zal wel omvallen”, en daar hebben ze gelijk in. Onduidelijk is vooralsnog welke 25 er zullen overblijven.

Als tweede valt op dat steeds meer bedrijven geloven in de kracht van de smartphone zelf. Met name de nieuwste iPhones met hun M7 processor gooien hoge ogen, doordat deze telefoons als het ware in het hart meerdere sensoren en heel veel rekenkracht huisvesten. De vraag is dan nog: hoe maak ik daarvan het beste gebruik? Dan gaat het dus om software, en wel software die uiterst zuinig omgaat met de accu van z'n gastheer. De smartphone als uitdijend Zwitsers zakmes. 

De derde lijn die ik zie, bestaat uit het onzichtbaar maken van sensoren. Kleding, pleisters, implantaten, sieraden, brillen en horloges worden sensoren die we nauwelijks meer waarnemen. Samen met voortdurend nieuwe mogelijkheden van bijvoorbeeld lichtmetingen door de huid, zijn er geen naalden meer nodig voor bloedsuiker- en INR-bepalingen. Contactlenzen kunnen suiker in traanvocht meten, elektroden worden in kleding mee geweven. Je hoeft dus geen sensoren meer aan kleding toe te voegen in een daarvoor ontworpen compartiment, het T-shirt of de BH is zelf de sensor die je gewoon kunt meewassen met de sokken en het overhemd.

Waar eindigt dit? Met een advies op maat voor jouw en mijn gezondheid. Want wat heb je aan al die ‘altijd en overal’ metingen als je daarmee niets doet? Als dit goed wordt opgezet, krijgen patient empowerment en preventie een flinke duw in de rug. Met Selfcare gaan we hieraan vorm geven – heb jij ook een plan dat je hier wilt delen?

Deze blog verscheen eerst op ZorgenZ

Geen opmerkingen:

Een reactie posten